به نام خدای مهربون
نیم ساعت مونده که دی ماه 98 ،به تاریخ بپیونده
دی ماهی که استارت راهبر خورده بود....دی ماهی که با رستا همسفر شده بودم و یه جور متفاوت تر از همیشه به زیارت امام رضا رفتم...دی ماهی که بعد از مدت زیاد و خسته کننده ایی،شرکت بالاخره محل جاست بی(فروشگاه بادران)رو تایید کرد...دی ماهی که روز اولش تو دفتر پدیده با دردسر شروع شد ولی در پایان به خیر گذشت ...دی ماهی که بالاخره مستاجری که خیلی اذیتمون کرد خونه رو با هزار بدبختی خالی کرد بلکه من مستقل بشم و دفتر خودمو داشته باشم...دی ماهی که یه جاهایش کنترل احساساتم رو از دست دادم و رنجوندم...دی ماهی که تصمیم گرفتم درباره ی حجاب تحقیق کنم و چادری بشم...دی ماهی ایران پر بود از اتفاقاتی که من خیلی سردر نمیوردم ازش مثه شهادت سپهبد قاسم سلیمانی...سقوط هواپیمای مسافربری اکراین و خطای سپاه ...سیل سیستان بلوچستان....تکرار حادثه ی منا در کرمان و....
امشب دی ماه من گذشت
با تمام خنده ها و گریه ها
با تمام خوشحالی ها و ناراحتی ها
با تمام تجربیات قشنگ و زشت
با تمام دل بدست آوردنها و رنجاندن ها
عامل نبودن...واکنشی بودن...اعتماد نداشتن...غر زدن...بی مسئولیتی...بی انگیزگی ...بی هدفی...بدون برنامه بودن و..... تمام آنچه ک ویژگی های یک فرد قربانیست، حتی اگر ذره ایی در وجودم دارم را میگذارم برای دی ماه ....
بهمن من در حال شروع شدن است
ویژگی های یک قهرمان را روی خودم نصب میکنم و سفر قهرمانیم را از هم اکنون شروع میکنم...
آغاز سفر قهرمانی....
